O tym, jak poczciwy prl-owski fotel stał się... dresiarzem

Metamorfoza, która tak czule połechtała moje ZróbToSamEgo już na samym wstępie, jeszcze w przedbiegach, obrała całkiem inny kierunek. Fotel miał zostać obity czarnym płótnem w białe grochy, nogi zamierzałam pomalować lub zabejcować na biało. Co z tego planu zostało? Hmm..właściwie nic, bo fotel nie jest ani czarny, ani w grochy, a nogom do koloru białego troszkę brakuje ;) Skąd zmiana pomysłu? A stąd, że czarny fotel (choć przeuroczo upstrzony białymi grochami) przytłumiłby biel, którą pielęgnuję w naszym salonie, która tak pięknie nawiązuje do ukochanych przeze mnie wnętrz skandynawskich.

*** Jestem pewna, że popełnię jeszcze jakieś meblowe metamorfozy i wówczas płótno w grochy pójdzie w ruch, bo ma, skubane, megapotencjał :D

Jeśli nie płótno w grochy, to co? A dresówka :P Gruba, popielata dzianina dresowa, którą każdy tajniak hedonista dobrze zna, ale się nie przyznaje, nie ma w szafie, nawet na oczy nie widział ;) Tkanina często przeze mnie wykorzystywana (przykłady w naszym sklepie: dzianinowe poduszki, kocyki, już niebawem koce 140x180cm), bo uwielbiam jej subtelny kolor, to, że można ją połączyć ze wszystkim, jest miła w dotyku i bardzo mięsista. Pomyślałam sobie również, że nie widziałam nigdzie dresowego fotela i chcę być pierwwwwwsza!!!!aaaaa!!!! :D

Jak wyglądał fotel przed?
A tak:

A tak wyglądał na poszczególnych etapach prac:

Tak wyglądał o g.1.30 :)

A tak wygląda dziś:

 

Najpiękniejsze w tej całej fotelometamorfozie było jednak to, że zrobiliśmy go WE DWOJE.